Hongerstaking voor regularisatie
Ruim vierhonderd mensen zonder papieren zijn in hongerstaking gegaan om op deze manier collectieve regularisatie af te dwingen. De PS en de Groenen (Waals en Vlaams) vinden het zelfs een regeringscrisis waard.
De PS en de Groenen dragen hiermee een verschroeiende verantwoordelijkheid inzake de chantage door hongerstaking door mensen zonder papieren. Ondanks de uitdrukkelijke afspraak binnen de regering dat collectieve regularisaties niet kunnen, maar men individueel een regularisatie dient aan te vragen, blijven zij de indruk wekken dat een collectieve regularisatie, als de hongerstakers het maar hard genoeg spelen, misschien wel haalbaar is. Hiermee zetten ze deze mensen aan om hun hongerstaking verder te zetten en het risico te nemen dat er doden vallen. Dat is spelen met mensenlevens om er politiek voordeel uit te halen. Zij hebben straks wellicht doden op hun geweten en geven de schuld aan een staatssecretaris die gewoon de gemaakte afspraken uitvoert. En dit doen zij met voorbedachte rade. Dit aanzetten om 'vol te houden' zou strafbaar moeten zijn.
Aanzetten tot zelfdoding
Moet het aanmoedigen van mensen om een hongerstaking, die reeds zo lang duurt dat het gevaar op overlijden acuut is geworden, voort te zetten als de eisen waarvoor men in hongerstaking is gegaan wettelijk niet kunnen worden ingewilligd niet als aanzetten tot zelfdoding worden gezien? Het antwoord is voer voor juristen. Maar ethisch is een dergelijke houding niet te verdedigen. Spelen met mensenlevens om zich te profileren voor politiek gewin is onaanvaardbaar.
Hulp bij zelfdoding, het bieden van hulp aan iemand bij het uitvoeren van zijn zelfdoding, is strafbaar. En het aanzetten tot zelfdoding dan?
In Nederland is het strafbaar: "Aanzetten tot zelfdoding is strafbaar gesteld in artikel 294 Wetboek van Strafrecht: ... Hij die opzettelijk een ander bij zelfdoding behulpzaam is of hem de middelen daartoe verschaft, wordt, indien de zelfdoding volgt, gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vierde categorie."
De eerste vraag van een geregulariseerde: “Hoe lang moet je werken om recht te hebben op een uitkering.” De tweede: “Waar moet ik zijn voor een woning?” Maar dan zijn we er nog niet. Dan willen ze ook nog eens het recht om hun vrouwen te verplichten om een hoofddoek te dragen. “Dat is onze cultuur” zeggen ze dan.
Wat een discriminerende taal zul je zeggen. Dat zijn we van jou niet gewend. Het is dan ook maar een grap. Maar al spottend zegt de nar de waarheid. Maar er zijn ook andere, echte, vluchtelingen die na zes maanden quasi volledig geïntegreerd zijn. Werken, de taal leren en zich aanpassen. Dergelijke mensen wil je graag opvangen, helpen en opnemen in onze samenleving. Ze hoeven ook hun eigenheid en cultuur niet te verliezen. Dat kan zelfs een verrijking zijn. Het gaat om de basismentaliteit. Je hebt mensen die deugen en mensen die niet deugen. Meer ‘kleuren’ zijn er niet.
Laten we vooral het onderscheid blijven maken en de persoon blijven zien. Daarom is regularisatie enkel mogelijk op basis van individuele dossiers en mag men geen collectieve regularisatie door chantage laten afdwingen.
Wat een discriminerende taal zul je zeggen. Dat zijn we van jou niet gewend. Het is dan ook maar een grap. Maar al spottend zegt de nar de waarheid. Maar er zijn ook andere, echte, vluchtelingen die na zes maanden quasi volledig geïntegreerd zijn. Werken, de taal leren en zich aanpassen. Dergelijke mensen wil je graag opvangen, helpen en opnemen in onze samenleving. Ze hoeven ook hun eigenheid en cultuur niet te verliezen. Dat kan zelfs een verrijking zijn. Het gaat om de basismentaliteit. Je hebt mensen die deugen en mensen die niet deugen. Meer ‘kleuren’ zijn er niet.
Laten we vooral het onderscheid blijven maken en de persoon blijven zien. Daarom is regularisatie enkel mogelijk op basis van individuele dossiers en mag men geen collectieve regularisatie door chantage laten afdwingen.
"Op dit ogenblik worden mensen geregulariseerd op humanitaire basis als ze langer dan drie jaar in eerste asielprocedure (+beroep) zitten voor families met kinderen en langer dan vier jaar voor alleenstaanden. Daarnaast is er een regularisatiemogelijkheid voor families met 10 jaar aantoonbaar verblijf in België. Een blanco strafblad is steeds een vereiste.
Het gros van de hongerstakers komt absoluut niet in aanmerking voor papieren obv de huidige regularisatiecriteria. Het gaat vaak om mensen die niet of amper in procedure hebben gezeten en zeker nog geen 10 jaar in België verblijven. Kortom, als de criteria niet wijzigen, maken ze geen schijn van kans op papieren. Criteria als ‘kwetsbaarheid’ en ‘verankering’ worden momenteel niet gehanteerd om verblijfsrecht toe te kennen." (bron: Theo Francken, ex staatssecretaris voor Asiel)
Het gros van de hongerstakers komt absoluut niet in aanmerking voor papieren obv de huidige regularisatiecriteria. Het gaat vaak om mensen die niet of amper in procedure hebben gezeten en zeker nog geen 10 jaar in België verblijven. Kortom, als de criteria niet wijzigen, maken ze geen schijn van kans op papieren. Criteria als ‘kwetsbaarheid’ en ‘verankering’ worden momenteel niet gehanteerd om verblijfsrecht toe te kennen." (bron: Theo Francken, ex staatssecretaris voor Asiel)
Uitgewezen asielaanvragers
Wat we nu zien is dat uitgewezen asielaanvragers die niet vertrekken en in het land blijven na een aantal jaren een aanvraag tot regularisatie kunnen indienen. Als ze ondertussen ook nog zorgen dat ze kinderen hebben stijgt hun kans op succes enorm.
